Geen garanties

Hans Nop – filmproducent van onder andere Kruimeltje en Sonny Boy – overleed in 2014, drie jaar nadat een meningioom ter grootte van een pannenkoek – aldus zijn dochter in Volkskrant Magazine – uit zijn hoofd werd verwijderd. De tumor had in de tussentijd zijn creativiteit verslonden en zijn levenslust aangetast. Hans daalde onvermijdelijk en tragisch naar zijn bodem.
R. wees mij op het artikel. Ik was er eerder aan voorbij gebladerd. Het betreffende katern behandelt de dood op expliciete wijze, wellicht speelde dat een rol. Ik schrok wel toen ik meteen het woord meningioom las in een katern dat over het laatste afscheid gaat. Die combinatie kende ik nog niet. Meteen daarna las ik ‘pannenkoek’. Zo werkt dat dus, je geeft de tumor een koosnaam. Een beeldende vergelijking. Mijn meningioom werd een mandarijn genoemd.
Hans had pech, ik had geluk. Vrijwel onmiddellijk na de operatie werkte mijn brein weer als vanouds. Inclusief de minnen en plussen. Je zou wensen dat de zware kant van het brein wat lichter werd na een operatie, maar dat mocht zo niet zijn. Lichter was vooral het besef dat überhaupt alles het nog deed. Helaas zijn daar geen garanties voor. Het brein is daar eigengereid in. In mijn geval hapert alleen de prikkelverwerking, maar die was toch al niet opperbest. De fysieke littekens neem ik voor lief. En de mentale krassen, die lossen langzaam maar zeker op met het wegtikken van de tijd.
Het is te makkelijk om alles te bagatelliseren als je zelf weer voor 99% de oude bent. En door. De ‘maar wat als’ klinkt steeds minder luid. Hans leeft niet meer en andere lotgenoten zijn maar deels weer de oude. Afgekeurd. Nergens meer toe in staat. Mensen met kinderen, wensen, dromen. Poef.
Wat ik wil zeggen is dat ik er nog ben. Ik functioneer nog. Mijn kinderen en R. hebben mij nog. Ik durf niet te denken aan wat er met mijn strijdvaardigheid zou zijn gebeurd mocht ik zelf geen zin meer vinden in het schrijven en mijn creativiteit. Of evenzo verschrikkelijk, wat als de emoties die ik voor de operatie kwijtraakte niet meer waren teruggekeerd?
Het artikel vertelt niet waaraan Hans precies is overleden. Een meningioom is goedaardig en zit niet in je brein, een meningioom groeit óp je hersenvlies en duwt tégen het brein. Tegen de meest kwetsbare plek van je lichaam. Daar zit niet voor niets een schedel om heen! Als ik het moet invullen kom ik maar tot een conclusie. Een creatief mens dat leeft om te bedenken en te vertellen, wiens verhaal wreed is afgepakt door het leven, sterft van verdriet.