Alibaba en de negen containers

De container op de foto is de zevende uit een reeks van negen. Ik heb geturfd. De man van wiens erf al deze schatten geborgen zijn is niet meer. Voor het gemak ga ik er vanuit dat hij overleden is. Een verzamelaar geeft tijdens zijn leven immers geen opdracht tot leegruimen, dat druist in tegen de code. En een verzorgingstehuissenior was/is hij zeker niet. Een rebel wel. Zijn lange nicotinesporen dragende grijze baard. Dat morsige overalletje, die rubberen laarzen. Een mens van weinig woorden, die hooguit brommend een knikje gaf als je langsliep. De relatie met zijn kinderen, wellicht gebrouilleerd? Had hij überhaupt kinderen? Ik las het nergens aan af.

Rommel had hij wel. Veel ook. Een aanrommelaar in de breedste zin van het woord. Niet dat hij ermee pronkte, je zag het gewoon aan alles. Wat rommel verzamelen voor hem precies betekende zullen we nooit weten, maar ik denk dat ‘houvast’ dicht in de buurt komt. Een hoeveelheid rommel als deze komt altijd met de schijn van controle, eraan klevend die typische geur van vocht en schimmel. Zo ruikt het verstrijken van de jaren.

Tot mijn verbazing zag ik na container nummer twee dat de buit niet alleen uit zijn woning kwam. Schuin achter het huis verborgen – alleen bereikbaar via het smalle ingeklemde opritje – dook namelijk een compleet ander gebouw op, dat qua vorm lijkt op een half-af bastion. Met een heuse toegangspoort. Daar bewaarde hij dus de motherload.

De ironie is dat het verhaal dat ik hier enkele jaren geleden over hem schreef niet geheel onwaar bleek te zijn. Ik schreef het geïnspireerd door de uitzonderlijke details van zijn voorkomen en vulde zelf de gaten in die er nog waren, gebaseerd op wie ik hoopte dat hij was; een Mongoolse treinrover.

Het heeft iets charmants, dat verborgene. Deze moderne Douwe Dabbert en zijn toverknapzak. Hoe hij altijd tevreden als een veldmaarschalk na een overwinning bij de voordeur stond, voor de poort van zijn burcht met ogenschijnlijk niets te verbergen. Wetende dat hij meer spullen had dan wie dan ook in de stad. Het was allemaal geen fluit waard natuurlijk, maar over waarde ging het nooit. Je leeft je leven, je sterft en neemt van dat leven helemaal niks mee. Wat kan het jou dus schelen wat ervan je gedacht wordt? Het betekent toch niets. Als jij er niet meer bent, doet niets er nog toe. Ze gaan je vergeten.

En dus halen de oud ijzermensen watertandend je zorgvuldig gevulde kamers en garages en bastion leeg. En verhuren de containermensen minstens negen keer een container. Ontsmetten de ontsmetters je woning. Of misschien volgt er een sloop en anders zeker een radicale opknapbeurt. Jouw bestaan wordt ontrafeld, opgeknipt en afgevoerd. Alles wat doelloos lag opgeslagen krijgt een nieuw doel en daarmee gewild of ongewild een nieuw leven in het hoofd van een ander. Misschien was dát wel jouw hogere doel beste veldmaarschalk, maar wist je werkelijk geen andere manier te bedenken om de herinnering aan jou in de ander te vereeuwigen.

Zweer het! Spuug tussen je vingers!

‘Doe onderzoek!’ Met de nadruk op het uitroepteken! Onderzoek doen is een tip die ik vaak online lees als afsluiter van vooringenomen complottheorietjes die circuleren op internet over hoe ‘wij’ door ‘hen’ genaaid worden. Met name anti-vaccers en complotgelovigen zijn gek op onderzoek doen.

Daar gaat meteen mis. Ze gaan er vanuit dat ik en velen met mij klaarblijkelijk onvoldoende onderzoek doen. Of het misschien doen we het wel, maar op de verkeerde plek. Dat wil zeggen, niet waar zij het doen. In de anti-allesbubbel. Soms word ik ook schaap genoemd.

Het onderzoek van completdenkers schijnt ook op feiten gebaseerd te zijn. Die feiten worden vervolgens steevast door de wetenschap en media doorgeprikt, maar omdat die niet te vertrouwen zijn klopt dat dus niet. De media liegt! Andere wetenschappers liegen! Politici liegen! Dat roepen ze dan.

Maar hoe doe je dat dan, dat onderzoek doen? Dat zeggen ze er namelijk niet bij. En ik heb zelf namelijk geen flauw idee. Zij ook niet en dan doe je dus maar wat. Dan open je bijvoorbeeld Google en zoek je naar waar je het meest bang voor bent; ‘vaccin en gif’. Of 5G-straling. Of buitenaardse wezens.

Daarmee zet je de online deur wagenwijd open.

Voor echt onderzoek hebben we wetenschappers. Haha, hoor je dan. Wetenschappers kunnen ons wijsmaken wat ze willen. Met onderzoek bedoelen ze eigenlijk lees alles wat social media ons voorschotelt. De crux is dat als je maar genoeg zoekt op subjectieve termen als ‘vaccinaties en gif’, dan zoekt de almachtige god van het algoritme precies dat; je eigen gelijk. Raar is dus wel dat al dat onderzoek doen maar niet wil leiden tot die conclusie. 

Je hoeft je mening of overtuiging niet te staven met bijeengeraapte verzinsels. Als je niet wilt vaccineren dan doe je het gewoon niet. Het is niet verplicht en je hoeft je niet te verantwoorden. Maar ik snap het wel. Het voelt natuurlijk fijn als jouw bubbelgenoten je massaal complimenteren met ‘die stoere keuze’ en ‘dat zou iedereen moeten doen’.

Als je niet weet hoe je iets kritisch leest en luistert, zie je de verschillen tussen zin en onzin niet en begrijp je het verkeerd. Wat heb je vroeger thuis geleerd, welke rol speelt school hierin en de allerbelangrijkste; ben je ooit gruwelijk genaaid of zelfs vernederd door de overheid en ben je elke vorm van vertrouwen in welke instantie dan ook kwijtgeraakt? Dan is de stap naar het complot namelijk niet alleen snel gezet, maar nog verdomd logisch ook.

Juist de partijen die je als anti-allesmens wantrouwt (lees de beleidsvoerende instanties) moeten de feiten duidelijker uitleggen, en vooral duiden hoe ze tot die feiten komen. Maar ze moeten vooral iets veel eerder doen; individuele problemen en conflicten met burgers op een menselijke en begripvolle manier oplossen.

Dus beste anti-allesmens. Ik begrijp de woede. Ik ben het er niet mee eens, maar ik zie waar je vandaan komt. Maar besef dat de wetenschap niet feilloos is, dat geven wetenschappers zelf grif toe. Maar de wetenschap en de ‘peer review’ is het beste wat we hebben als het gaat om het staven van feiten. Wetenschap is aannamevrij en zonder de natte vingers. Wetenschappers onderzoeken en bekritiseren elkaars werk voortdurend via publicaties. Zonder wetenschap had internet niet bestaan en waren er geen digitale fora waar de twijfel aan diezelfde wetenschap vrij baan krijgt.

Dat is ironie.

Wetenschap is bovendien geen complot tegen de mensheid. Er zijn simpelweg teveel wetenschappers in de wereld om dat voor mekaar te krijgen. En ook in de wetenschap heerst zoiets banaals als jaloezie en eerzucht. En niks menselijks is de wetenschapper vreemd. Dat maakt hem/haar net zo kwetsbaar als jij en ik. Gek op roddel en net zo loslippig.

Stel je voor dat honderdduizenden wetenschappers en politici en farmaciebazen en de elite wereldwijd een geheime afspraak maken. We gaan die patjepeeërs wereldwijd wijsmaken dat er een vaccin is waar ze beter van worden terwijl ze niets eens ziek zijn. En laten we dat geheim houden, niemand mag er over praten. Oké?
Nice.
Zweer het!
Spuug tussen je vingers!